Israël was voor mij een droom al sinds ik een klein meisje ben. Geloof is voor mij een interessant concept. Ik ben christelijk opgevoed, geboren in de Bible belt. Ik ging naar een christelijke basisschool en al mijn vrienden en vriendinnen gingen naar de kerk.
Mijn ouders waren nooit heel actief. Maar door mijn christelijke basisschool was ik bekend met psalmen en gezangen, Bijbelse verhalen en alles wat daarbij hoort. Toen ik naar de middelbare school ging, veranderde het een en ander. Ik ging niet meer naar een christelijke, maar naar een openbare school en al snel begon ik na te denken. Mijn drie beste vriendinnen hadden allemaal een ander geloof; Joods, een Moslima en een Katholieke. Hierdoor besefte ik mij onmiddellijk dat religie iets heel geks is eigenlijk. Wat is nu de werkelijkheid? Of is het allemaal onzin? We zullen het nooit weten, maar toch blijft het iets mysterieus en spannends wat ik leuk vind om over na te denken en te lezen. Heftig, denk je misschien, maar met dit blog wil ik graag laten zien dat Israël niet alleen maar gaat om religieuze bezienswaardigheden.
Israël: plan stond al vast
In ieder geval was Israël een plan dat ik en mijn beste vriendin al hadden vanaf het moment dat we elkaar ontmoet hadden. We waren toen negen of tien jaar oud. Inmiddels waren we beide 21 en woonden naast elkaar in een studentenhuis. Nadat we elkaar een tijdje kwijt waren geweest door haar studentenleven en mijn reizen besloten we dat het dit jaar was waarin het moest gaan gebeuren. En zo boekten we onze vlucht naar Tel Aviv. Natuurlijk stonden plekken als Jeruzalem, Tsafed, de Dode Zee en Haifa op ons lijstje. Maar in deze blog zal ik vertellen over Mitzpe Ramon, een klein dorpje midden in de Negev woestijn met bijzondere mensen.
Van groen landschap, naar droogte
Nadat we een dag of drie in Tel Aviv hadden rondgewandeld pakten we de bus naar de Negev woestijn. Voor mij een nieuwe ervaring. Ik was nog nooit in een woestijn geweest. Langzaam veranderde het groene landschap in droogte, met rotsige bergen vol zand. Totaal niet hoe ik me een woestijn had voorgesteld, maar prachtig. Mitzpe Ramon ligt op de rand van s’werelds grootste natuurlijk ontstane krater. Het hostel waar wij verbleven was bij de liefste mensen van het dorp (volgens ons); Mati & Roni. Twee mensen op leeftijd die de mooiste verhalen hebben over hun eigen wereldreizen.
Slapen op matrassen op een zeil
We sliepen buiten, op matrasjes onder een groot zeil. S’nachts in de woestijn is het heerlijk fris, dus daar konden we goed genieten na de hete nachten die we hadden ervaren in Tel Aviv. Na de eerste nacht vertelden we Mati en Roni dat we graag meer van de woestijn wilden zien. Ze werden meteen enthousiast, adviseerden ons een wandeling langs de krater terwijl zij een kennis zouden bellen om voor ons een jeeptour door de woestijn en een abseil van de krater te regelen voor zo weinig geld dat onze monden de rest van de dag openhingen. In de ochtend maakten we een fantastische wandeling langs de rand van de krater richting Camel Mount; een heuvel lijkend op de bult op de rug van een kameel.
Gevaarlijke situaties
Hoewel we het ergens een beetje hadden verwacht (we hadden ons namelijk wel ingelezen voor we naar Israël vertrokken), schrokken we toch toen we in de verte het geluid van een ontploffende bom hoorden en een rookwolk aan de horizon zagen verschijnen. We hadden gelezen dat het Israëlische leger in de Negev woestijn traint en dat er dus weleens bommen vallen. Op het moment dat dit gebeurde, begonnen we toch te twijfelen en besloten terug te lopen naar Mati en Roni om het even bij ze te checken. Zij deden er erg coulant over: oh ja dat gebeurt elke dag, niets om je zorgen over te maken. Ik bleef toch doorvragen, omdat het me interesseert en ik graag wilde weten hoe het allemaal zat, maar de antwoorden bleven vaag. Zo besloot ik om er dan maar zelf over te gaan lezen en andere mensen erover te vragen.
Verhalen van de gids
Overigens was onze jeeptour en de abseil naar de volgende ochtend verplaatst en hebben wij s’middags lekker boodschappen gedaan, door het dorpje gewandeld en gerelaxt in de tuin van ons hostel. De volgende ochtend werden we al vroeg opgehaald om de woestijn in te rijden voor de middaghitte. We reden hoge bulten zand op en namen steile hellingen naar beneden. Wat een ongelooflijk gaaf avontuur was dit! In de verste verte was niets te bekennen, alleen maar woestijn en af en toe konden we het dorpje Mitzpe Ramon in de verte zien. De avond hiervoor was er een concert geweest van een aantal muzikanten uit het dorp ter herinnering aan een jonge dorpsgenoot die tijdens een feest in de woestijn dronken de woestijn in was gewandeld. Ze hebben de jongen een aantal dagen niet meer gezien tot iemand hem dood terugvond. Onze gids nam ons mee naar de plek waar dit was gebeurd en legde ons uit dat de woestijn gevaarlijker is dan men soms denkt. Dit geldt vooral voor mensen die niet bekend zijn met het leven en gevaar van een woestijn. We waren hier even stil van. Na de jeeptour werden we meegenomen naar de rand van de klif waar we beiden twee keer mochten abseilen. De gids daagde mij uit om het op zijn kop te doen, met mijn gezicht naar beneden en natuurlijk ging ik hier vol voor. Bevend van angst liet ik mezelf over het randje zakken en na een aantal foto’s voor de herinnering daalde ik af tot ik – nog vol adrenaline – weer met beide benen op de grond stond. Ook dit was ontzettend gaaf.
Doorreis naar volgende bestemming
Dezelfde middag was het avontuur in Mitzpe Ramon voorbij. Het was tijd om door te reizen naar onze volgende bestemming in Israël. Al met al was dit net als vele andere plekken in Israël een bijzondere plek, met bijzondere mensen en een bijzondere geschiedenis. Absoluut een aanrader om een paar dagen bij Mati en Roni te overnachten op deze magische plek!
Ne’sie’ah tova! Goede reis!
Joosje
Wil je meer lezen over het Midden-Oosten of je verhalen delen met andere reisliefhebbers? Stuur ons een gastblog!
Hey! Ik ben Joosje (22) en ik woon en werk tijdelijk in Lyon, Frankrijk, ter voorbereiding op mijn master International Relations in het frans. Toen ik 16 was besloot ik mijn koffers te pakken om een jaar bij een gastgezin in Frankrijk te gaan wonen. Sindsdien heb ook ik het reisvirus te pakken. Mijn grootste avonturen (tot nu toe) waren mijn stage in Nieuw-Zeeland en mijn reizen in Israël en Myanmar.