Afgelopen jaar was blijkbaar het jaar om naar landen te gaan die niet per se op mijn lijstje stonden. Egypte was ook zo’n land. Van dat land waren de grenzen nu eenmaal open voor internationale vluchten vanuit de hele wereld. Ik wil er alvast bij zeggen dat deze blog gebaseerd is op mijn eigen ervaring als backpacker. Wij reizen met weinig geld en waarschijnlijk zullen mensen, die in all inclusive resorts verblijven en meer geld kunnen spenderen, een andere ervaring hebben. Ik kan veel vertellen, maar ik vertel hier alleen de ervaringen die eruit sprongen. In mijn tweede deel over Egypte zal ik een lijst met tips geven voor dit land.
Cultuurshock
Ik heb in lange tijd niet zo’n cultuurshock gehad als in Egypte. Alles is er zo anders, vergeleken met andere landen waar ik ben geweest. Dat maakte deze reis bijzonder, maar ook een uitdaging. Het was een unieke kans om Egypte te zien zonder honderdduizenden toeristen – we hadden zowat elke plek voor onszelf.
We vlogen op Caïro, een stad met 20 miljoen mensen. Ondanks corona is het heel erg druk op straat, voornamelijk veel verkeer maar ook de drukte van de markten, die gewoon doorgaan. De straat oversteken voelt als een soort ‘Russian Roulette’: je gaat gewoon en houdt je hand op naar de auto’s, in de hoop dat ze stoppen. Twijfelen is gevaarlijk. Er wordt wat afgetoeterd naar elkaar, uit irritatie maar ook als waarschuwing of als bedankje. We hebben in Egypte dan ook geen auto gehuurd. Dat wordt afgeraden en ik begrijp waarom: de rijstijl is een kunst op zich.
We kwamen om 3 uur ’s nachts aan in ons hotel en werden gelijk geconfronteerd met wat een rode lijn is gebleven in de rest van onze reis: de verkooppraatjes. Onze hoteleigenaar wilde gelijk weten of we een tour wilden boeken voor in de ochtend, om allemaal plekken te bezoeken in Caïro.
Het feit dat je ‘nee’ zegt, maakt niet dat Egyptenaren daardoor opgeven.
Ze geven je ‘betere’ prijzen, ‘speciale’ kortingen om wat voor reden dan ook, of ze besluiten dat ze een lijst voor je zullen maken met wat je niet mag missen en dan kan je ‘zelf beslissen’ of je wel of niet wilt gaan. Maar uit eigen ervaring heb ik gemerkt dat ze hierna alsnog gaan proberen om je over te halen een tour met hun te boeken.
Een gigantisch museum
We zijn naar het ‘Egyptisch Museum’ geweest en onderweg daar naartoe, merkten we voor het eerst hoe goed Egyptenaren, op een vriendelijke manier, kunnen liegen. Een man sprak ons aan met de vraag waar we naartoe gingen, waar we vandaan kwamen en ‘Welcome in Egypt!’
(deze zin zul je een miljoen keer horen, ook al ben je er misschien al een maand)
Hij vertelde ons dat het museum dicht was voor de komende 40 minuten vanwege het gebed, maar dat we in de tussentijd wel naar een markt konden gaan die hij ons liet zien. Ik voelde dat er iets niet pluis was, dus toen hij wegliep, zijn we naar het museum gelopen en je raadt het al: dat was gewoon open. Dit is een manier om je bij vrienden, familie of henzelf geld uit te laten geven. Laat je niet misleiden door hun vriendelijkheid en behulpzaamheid.
Het Egyptisch museum is gigantisch en er wordt een nieuw gebouwd vlakbij Giza, dat nog groter is! Het is zeker een bezoekje waard. Je kan er makkelijk een hele dag rondlopen, vanwege de grootte en alles wat ze hebben gevonden in de piramides en graftombes.
Het hoogtepunt van Giza: de piramiden
Na Caïro zijn we naar Giza gegaan waar we de piramides hebben gezien! Je kunt ervoor kiezen om een tour te nemen of je kunt ervoor kiezen om te gaan lopen. Ze raden het af om te lopen, omdat sommige delen wat verder uit elkaar kunnen liggen, maar eerlijk gezegd zou het prima te doen zijn om te lopen. We hadden ook het voordeel dat we in wintertijd daar waren. Dan is het niet zo bloedje heet overdag.
Wij kozen ervoor om een kameel en paard te nemen. Aangezien we aan het reizen waren met een budget, waren we erg besluiteloos over de prijs. Naarmate we langer twijfelden, ging de prijs ook steeds meer omlaag. Uiteindelijk hebben we voor minder dan de helft van de prijs (!) deze tour kunnen doen. Het was heel speciaal om de piramides van zo dichtbij te zien, al helemaal omdat er bijna geen andere toeristen waren.
Het beste van Luxor: Hassan, de tempel van Karnak en de Koningsvallei
Vanaf Giza kozen we ervoor om met de trein naar Luxor te gaan. Je kunt met een slaaptrein gaan, deze kost 80 dollar per persoon. Wij kozen ervoor om met een dagtrein te gaan, zodat we ook wat van het landschap konden zien. Het totaalbedrag was maar 15 dollar!
LET OP: je kunt deze tickets niet op het station zelf kopen als buitenlander, alleen online.
Zorg ervoor dat je dit van tevoren doet, zodat je zeker weet dat je een plekje hebt in de eerste klas (AC1). Ze verkopen alleen snacks en drinken in de trein, dus neem eten mee.
Eenmaal in Luxor hadden we een Airbnb bij Hassan die ik graag even in de spotlight wil zetten. Wij waren Hassen zijn eerste gasten, maar hij heeft al veel ervaring met mensen van over de hele wereld. De Airbnb was op de Westkant van Luxor. Dit is het rustige gedeelte. Ik raad het aan om hier te verblijven i.p.v. op de Oostkant, want daar zit je echt middenin de drukte. Er gaat een boot van West naar Oost voor maar 5 EGP. Aan de Oostkant hebben we de Karnak tempel gezien. Dit is de grootste tempel waar ik zelf ooit in ben geweest. Zeker de moeite waard!!
Verder hebben we een auto voor een dag geboekt voor de Westkant. Het hoogtepunt hier was de Koningsvallei. Je mag maar 3 graven in, tenzij je een extra ticket koopt. Dan kun je 3 andere, specifieke graven ook zien. Ik raad aan om van tevoren goed te bedenken welke graven je wilt zien, zodat je niet teleurgesteld bent en geen geld hoeft te betalen aan iemand die je zijn voorkeuren vertelt. De graven zelf zijn heel mooi. De meeste muurschilderingen hebben nog kleur en het is een bizar idee dat deze hier al duizenden jaren liggen. In de graven lopen Egyptenaren rond die je ticket willen zien maar die daarna ook direct met je meelopen en allemaal informatie willen vertellen of foto’s van je willen nemen.
Allemaal voor geld natuurlijk.
Dahab of Bali in Egypte
We wilde onze reis eindigen in Dahab. Hiervoor kan je normaal gesproken met de boot (3 uur) naar Sharm El Sheikh en dan met een bus/taxi naar Dahab. Vanwege de weinige toeristen ging de boot niet, dus wij moesten met de Gobus. Dit betekende dat we terug moesten naar Caïro (6 uur) en daarna met een andere bus naar Sharm el Sheikh (weer 7,5 uur). We besloten om een overnachting in Caïro te boeken om een paar uurtjes te kunnen slapen en om 4 uur ’s nachts de bus te nemen naar Sharm el Sheikh. Onderweg naar Sharm was het bizar hoe vaak we moesten stoppen voor checks van tickets, paspoorten en baggage. Op de meest random plekken staan mannen van het leger in vaak zelfgemaakte hutjes met AK geweren.
Alleen in Egypte heb ik een militair gezien die thee aan het drinken was, casual een AK droeg en ondertussen ook de geiten voerde.
Dahab voelde voor mij qua sfeer een beetje als Bali. Het is heel chill met strandtentjes en je kunt er goed (kite)surfen, duiken of snorkelen. Je hebt meer keuze ook qua eten, zoals vegetarisch eten en ontbijt (Egypte heeft niet veel ontbijtplekken). Alles ziet er wat meer ‘hipster’ uit en er leeft een expat community. In Dahab hebben we de meeste tijd doorgebracht van onze reis. Je kunt elke dag naar een ander restaurant of bar, de hele dag een beetje chillen in de zon of een fiets huren en op onderzoek gaan. Ga ook zeker naar de Blue Hole! Daar kan je onwijs mooi snorkelen, wij hebben hier een fietstocht van gemaakt. Wat hier ook onwijs mooi is: de zonsondergang elke avond, aan de andere kant van het stadje.
Al met al kan ik zeggen dat Egypte een ervaring was, mijn geduld is vaak getest, maar het was ook bijzonder om dit land zonder massatoerisme te zien. Ik zou zelf niet meer teruggaan en voor iedereen die gaat is mijn persoonlijke kijk: ga om te duiken, om de piramides, Luxor en Aswan te zien, maar dat is het dan ook.
Lees zeker volgende week deel 2 waarin Sanne een lijst aan tips geeft voor een reis naar Egypte.
Ga Sanne acherna en stuur ons een gastblog met jouw Egypte verhaal.
Mijn naam is Sanne, 27 jaar en officieel uit een klein stadje in Nederland, maar ik voel me meer een
wereldburger. Vijf jaar geleden heb ik voor het eerst de stap genomen om de wereld op eigen houtje te
verkennen en kwam erachter dat ‘wanderlust’ echt bestaat! Zuid-Oost Azië heeft mijn hart, maar ik heb
de afgelopen twee jaar ook Nieuw-Zeeland en de US verkend. Ik vind het heel erg tof om mijn
ervaringen hier te delen en anderen enthousiast te maken om deze mooie planeet te verkennen.
Hopelijk vinden jullie mijn verhalen inspirerend!’
Meer reisfoto’s zijn te vinden op mijn Instagram: endless.connections