Een van de dingen die de ouders van elke twintiger tegen ze zeiden is dat ze niet zomaar vreemden van het internet moeten vertrouwen. Vandaar dat ik op bezoek ben gegaan bij een online vriend die in the middle of nowhere in Noorwegen woont, in het kleine plaatsje Drevsjø.
∇ Online vrienden
Heel snel, voordat ik verder ga over Drevsjø: er zijn wel voorzorgsmaatregelen die ik neem bij het ontmoeten van online mensen. Niet je volledige naam geven en altijd eerst ontmoeten bij een openbare plek zijn het belangrijkst. Het liefst ontmoet je mensen bij een station, waar je altijd weer weg kan. Kan dat niet, omdat je in the middle of nowhere in Noorwegen bent bijvoorbeeld, is een supermarkt ook een mogelijkheid. Simpel gezegd: een plek waar je niet alleen bent.
∇ Noorse bussen
Het Noorse platteland is zonder auto moeilijk bereikbaar. Om vanuit Oslo in het dorp Drevsjø te komen moest ik eerst met de trein naar het stadje Hamar, daarna met de bus naar de plaats Elverum, om vervolgens vanuit Elverum nog een bus te nemen, eentje die eens in de vijf uur vertrekt.
Wel had ik het geluk dat er een actie gold in de zomer waardoor mijn buskaartje maar tien kronen was, of 90 cent. Normaal (normaal als in, wanneer de kinderen uit het gebied naar school moeten) is het duurder.
∇ Drevsjø
Eigenlijk logeerde ik geeneens echt in Drevsjø, maar dit is wel het plaatsje dat voor de omliggende gehuchten, waar Ida woont, een regiofunctie heeft. Daarmee bedoel ik dat er een supermarkt, een bushalte en een pizzatent zijn.
Het eerste wat me opviel is dat het in het gebied zo stil was. Zelfs op het platteland is het in Nederland onmogelijk om het zo stil te krijgen. Het tweede wat me opviel is dat er zomaar rendieren lopen, zoals dat er in Nederlandse steden meeuwen over straat waggelen. Voor niks bang, midden op straat, en met een air alsof ze de grond waarop ze lopen bezitten.
∇ Afstand
Die avond hebben we een korte wandeling gemaakt, gekletst en pizza gegeten. De dag daarna hebben we rustig ontbeten. Ik had een pot speculoos meegenomen en Ida had voor mij bruine kaas en bergbraambessenjam. De jam had ze zelf gemaakt. De jam was lekker, zoet en een beetje zuur. De kaas verwarde me vooral. Het heeft de kleur van speculoos, maar smaakt een beetje zoet-zoutig. Verder hadden we nog zalm en roomkaas, iets wat altijd goed smaakt.
∇ Bezoekerscentrum
Ida werkt bij een bezoekerscentrum ongeveer vijfenveertig minuten van Drevsjø. Waar je in Nederland in vijfenveertig minuten heen en weer kan zijn tussen twee steden, is het in Noorwegen slechts de afstand tussen een werk- en een woonplek. Het voordeel is dat de weg minder saai is. In plaats van polders, zie je hier bergen, meren en bossen.
De naam van het bezoekerscentrum is Visitor Center National Park Femundsmarka, Gutulia. Een bezoekerscentrum kan je het best zien als een faciliteit waar je informatie kan vinden over wandelpaden, de plaatselijke flora en fauna, plaatselijke regels en waar je een visserslicentie kan kopen als dat wilt. Daarnaast heeft dit bezoekerscentrum een mooie tentoonstelling.
Noorwegen is aantrekkelijk voor natuurliefhebbers, door zowel de prachtige omgeving als door ‘het recht om te zwerven.’ Hierover vertel ik in het volgende artikel meer.
Roos van der Velden (2003) is student film- en literatuurwetenschappen, part time serveerster en (nu nog) hobbyschrijver. Onder andere heeft zij al korte verhalen en commerciële teksten in zowel Engels en Nederlands gepubliceerd. Op Ik Wil Reizen schrijft zij over de metaforische en de echte hoogte- en dieptepunten van op reis zijn, een van haar favoriete bezigheden. Oh, ja, en dan moet ze bovenop alles ook nog ademhalen.
