Vijf lifters achterin een huurauto is geen goed idee
In de zomer van 2005 bevonden mijn reisgenoot en ik ons op de plastic achterbank van een oude Lada. Kinderslot op de deuren en een paar handboeien bungelend aan de achteruitkijkspiegel. We voelden ons niet zo op ons gemak achterin de politieauto die ons naar het hoofdbureau moest brengen. We reden snel door de drukke straten van Havana. Het politiebureau zag eruit als een middeleeuws slot waarin je donkere kerkers met martelwerktuigen vermoedt, wat ons er niet geruster op maakte. Dit is een verhaal van Cuba, veiligheid onderweg.
“Yes we have been stupid”, moesten we toegeven toen we na uren wachten een Engels sprekende ambtenaar tegenover ons vonden. Eerder die dag hadden we vijf (!) lifters meegenomen op de achterbank van ons kleine huurautootje op de wegen op Cuba. Onderweg stapte dit bonte gezelschap uit, terwijl wij doorreden naar Havana. Daar aangekomen ontdekten we dat de koordjes van onze hoedenplank waren doorgesneden en er een tas uit de kofferbak ontbrak. De tas van mijn reisgenoot, met daarin gelukkig vooral makkelijk vervangbare spullen zoals kleding en toiletspullen. Het opnoemen van de waarde van de vermiste spullen, zorgde nog wel even voor een ongemakkelijk moment. In de tas zat onder andere Hugo Boss-deodorant die €40,- had gekost. De ambtenaar spreidde zijn armen en zei “That must have been a bottle this big!”
Cuba veilig voor toeristen
Ook het omschrijven van het uiterlijk van de lifters was ongemakkelijk. Mijn reisgenoot wilde dat zo perfect mogelijk doen en had het onder andere over ‘a man with a dark skin complexion’. De beambte aan de andere kant van de tafel trok daarbij enkel vragend zijn wenkbrauwen op. Dit was een avontuur voor ons, maar kan overal gebeuren. Het is belangrijk om te delen om je reis veiligheid en overal over na te denken voordat je ja zegt. Achteraf hebben we hier weer veel van geleerd wat betreft de veiligheid op Cuba en Noord-Amerika.
Reizen door Cuba
De ‘beroving’ en de aangifte op het politiebureau was niet ons enige avontuur op Cuba, waar we logeerden in de leukste casas particulare, waar we salsa dansten bij zonsondergang en (te) veel mojitos dronken. We zagen de prachtigste landschappen aan ons voorbij trekken. Vooral de Sierra de los Organos, met zijn mogotes (grote, groene, losstaande kalkstenen bergen) die oprijzen uit de platte tabaksvelden van de Viñalesvallei, maakten indruk. We beklommen een berg en daalden af in een kloof. Beide wandelingen waren totaal onvoorbereid zonder water en op slechte schoenen. Bij de afdaling hield een passant ons gezelschap. Toen we beneden waren zei hij in zijn beste Engels ‘by the way, I do have a heart condition’. Gelukkig kwam de man heelhuids boven.
We probeerden boodschappen te doen in een winkel die alleen voor Cubanen bedoeld was, wat niet lukte. Wel waren we de enige toeristen bij een bokstoernooi in een grote sporthal, waar we gratis naar binnen mochten omdat we er niet met ‘toeristenvaluta’ konden betalen. Boksen is een echte volkssport op Cuba.
Visum Cuba
Toen we het land weer verlieten, wisten de douanemedewerkers op het vliegveld ons precies te vertellen waar we allemaal hadden gelogeerd. Ons visum moesten we weer inleveren. In ons paspoort hebben we dus geen bewijs dat we het prachtige Cuba ooit bezochten. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Schrijven en reizen zijn mijn favoriete bezigheden. Met schrijven verdien ik geld, met reizen geef ik het weer uit. Mijn grootste avontuur beleefde ik in Benin, waar ik drie maanden bij een gezin op het platteland woonde. Ik was niet eerderbuiten Europa geweest en had nog nooit gevlogen. Daar ging ik, als achttienjarige, naar een onbekende bestemming. Er volgden vele reizen, zoals een road trip door Cuba, een afstudeerstage in Dakar (Senegal) en een winters verblijf in Fez (Marokko). Dichterbij huis ga ik ook graag op pad. Ik kan uren slenteren door Middelburg, Den Bosch, Lille, Brussel of Luik.
